O TRASNO DA ARNELA.

CONTAN AS LENDAS QUE EN TEMPOS MOI LONXANOS CANDO AINDA NON HABIA NINGUNHA CASA NO PORTO DO BARQUEIRO , EXISTIA UN MATRIMONIO MOI POBRE QUE NON PODIA TER FILLOS, VIVIAN NA PRAIA DA ARNELA NUNHA PEQUENA CABANA QUE ELES MESMO CONSTRUIRAN A BASE DAS MADEIRAS E OBXETOS QUE O MAR ARROXABA  APRAIA EN TEMPOS DE NORDESTE.UN BON DIA CANDO AMULLER SE ERGEU DO SEU PEQUENO CAMASTRO FEITO DE HERBA SECA, DIRIXIASE AS PEDRAS DA ARNELA E A CARRACA A RECOLLER MINCHAS E LAMPAROS PARA TEREN ALGO QUE ALMORZAR, ENTON CAL FOI A SUA SORPRESA CANDO POLO MAR ABAIXO NUNHA PELA DUNHA EXTRANA ARBORE VEU UN SAQUIÑO BRANCO QUE EMITIA UNS SONIDOS COMO O CHORO DUN NENO . A SEÑORA ACERCOUSE METENDOSE NA AUGA E EFECTIVAMENTE HABIA UN MENIÑO DUNS DIAS , A SEÑORA TODA CONTENTA FOI A CASA A ENSINARLLO O SEU HOME , QUE O NON PODER TER FILLOS SE NAMORARON DEL E QUEDARON PARA CUIDALO. DENDE QUE O NENO APARECERA O MATRIMONIO EMPEZOU A SENTIR QUE AS COUSAS TODAS SAIAN MAL , TODO ERA O REVES O HOME NON PESCABA NADA PARA PODER ALIMENTALOS E A MULLER SE LLE ESTRAGABAN TODALAS COLLEITAS QUE PRANTABA , E EMPEZARON A SOSPEITAR QUE SI O NENO TRAERIA ALGUNHA MALDICION , A MULLER CHORU DESCOSOLADAMENTE MENTRES O HOME URGUIA UN PLAN PARA DESFACERSE DO NENO ..... A NOITE SEGUINTE CORRIA A NOITE DE SAN XOAN , A VELLIÑA FOI A DURMIR E O HOME COLLEU O NENO E VOLVEUNO A MONTAR NA PELA DA ARBORE QUE GARDARAN , PARA BOTALO POLO MAR ABAIXO DE NOVO , ENTON FOI CANDO DA PELA DA ARBORE SAIU UNHA GRAN BOLA DE LUME E EMPEZOU A RIR A CUNHA RISA MALDITA . O MEMENTO O VELLO CAEU MORTO SOBRE DA AREA DA PRAIA DA ARNELA E A CASIÑA DE TABOAS QUE TÑAN COMEZOU A ARDER MORRENDO A VELLA TAMEN ..... O TRASNO DA ARNELA CONVERTIDO NUNHA BOLA DE LUME METEUSE POLO FURADO DA ARNELA PARA DESAPARECER PARA SEMPRE ....... PERO AINDA HOXE NA NOITE DE SAN XOAN XUSTO A MEDIA NOITE SE ESCOITAN OS BERROS DA POBRE VELLA ARDENDO NA SUA CHABOLA .