as anduriñas

Esta cantiga fixoma chegar Susana Diaz Lagares de Mogor e fala da emigración

As lixeiras anduriñas
pra Galicia vindo van,
veñen ledas traer os niños
dos amores doutro vran.
Deixan lonxe noutras praias
os recordos dun amor.
Aquí atopan amor novo
doces brisas, craro sol.
Quen puidera te ás
quen elas teñen pra voar
Se así fora, non sentira
tanta pena por marchar.
Deixo a terra, deixo a vida
cos recordos da niñez.
Deixo a patria cos amores
sin esperanzas de volver.
Máis Galicia sin un mal fado
separarme fai de ti.
Levo o corpo, porque a alma
toda enteira deixo aquí.
Adiós casas, sotos, ríos
beigas de ouro, craro sol.
Adiós berce dos amores
pra sempre, voume adiós.